پندار: حقوق الهی، حقوق مربوط به خویشتن و حقوق دیگر انسان ها

اگر بخواهیم به رستگاری آن دنیایی (پس از مرگ) و خوشبختی این دنیایی دست یابیم، رعایت سه اصل ضروری است:

1. حقوق الهی: مهم ترین آن پرستش خداوند، شکرگذاری از او و دوری از گناهان است. رعایت حقوق الهی به انسان انگیزه و  آرامش داده و از ناراستی ها بازمی دارد.

2. حقوق مربوط به خویشتن: جسم و روح ما نیاز به محافظت دارند. پرهیز از هر آن چه که به این دو آسیب وارد می سازد مانند خشونت گرایی، کینه ورزی، بدبینی، حسادت، دروغ، انتقام جویی، مصرف دخانیات و ... ؛ و پرداختن به هر آن چه که سبب سلامتی و تکامل جسم و روح می شود مانند ایمان، ورزش، خوش بینی، مطالعه، جمع گرایی، عشق ورزی، حرکت، انگیزه مندی و ... وظیفه ی هر انسانی در قبال خویشتن است. در غیر این صورت به خود و دیگران آسیب وارد ساخته و زندگی را به کام خود و دیگران تلخ می کند.

3. حقوق دیگر انسان ها: انسان های دیگر نیز مانند ما در صدد کسب خوشبختی اند. اما در بسیاری از موارد برخی از دیگر انسان ها بر انسان های دیگر ظلم روا می دارند و حق زندگی و شاد بودن و پیشرفت را از او می گیرند. خداوند اگر از حق خود بگذرد، از حق دیگران نمی گذرد و انسان تا رضایت دیگران را به دست نیاورد، خداوند او را از پل صراط عبور نمی دهد. حقوق دیگر انسان ها عرصه های وسیعی ای را تشکیل می دهد که از کوچک ترین تا بزرگ ترین سطح را در بر می گیرد. اگر نمی خواهیم و یا نمی توانیم رضایت کسی را جلب کنیم، لااقل برای او مزاحمتی به وجود نیاوریم.