در زندگی ام همواره شیفته ی دو گروه از آدم ها بوده ام و دو گروه دیگر را نیز هرگز دوست نداشته ام. یکی از آن دسته آدم هایی که همیشه دوستشان داشته ام، نخست کسانی بوده و هستند که بر دانش و آگاهی و دانایی من می افزایند و مرا وادار به اندیشیدن می نمایند. دوم، انسان هایی که دیگران را شاد می سازند و از شادی دیگران نیز لذت می برند. من شیفته ی این دو دسته می باشم و جای شان را در بهشت می دانم. اما از گروه دومی که هرگز دوستشان نداشته و نخواهم داشت، نخست آن هایی هستند که دیگران را می گریانند و دوم کسانی که به دیگران دروغ می گویند.