مادر بزرگی داشتم که حافظ و مدرس قرآن بود. خیلی ها او را می شناختند و به غیر از تربیت فرزندانشان، برای آمرزش گناهان مردگانشان نیز خواندن قرآن را به او سفارش می دادند. او شب و روز در حال خواندن قرآن بود. من نیز خواندن قرآن را از پنج سالگی نزد او آموختم. اما اگرچه می خواندم و آن را بسیار زیبا می پنداشتم و بر من از جهت روحی و معنوی نیز تاثیر زیادی می گذاشت، اما از همان زمان برای من این سوال مطرح بود که قرآن چه می گوید؟ من گرچه قرآن را به عربی از پنج سالگی می خواندم، اما مثل مادر بزرگم معنای فارسی اش را نمی دانستم. بزرگ تر که شدم، بارها از او، از مادرم، از پدرم و از بسیاری دیگر خواستم که معنای فارسی آن چه را که به عربی می خوانند برایم بازگو نمایند، اما راستش را بخواهید حتی مادر بزرگم که حافظ و معلم قرآن بود، نمی دانست معنی فارسی آیات قرآنی چیست.(بسیاری از ایرانیان قدیم سواد قرآنی داشتند اما غیر از قرآن متن دیگری را نمی توانستند بخوانند.) به مادر بزرگم می گفتم وقتی نمی دانی قرآن چه می گوید، خواندنت چه فایده و ثوابی دارد؟ عصبانی می شد و به تندی خطاب به من می گفت پسر جان کفر نگو. خواندن فارسیِ قرآن مناسب نیست. گناه دارد. ثواب قرآن در عربی و یا زبان اصلی خواندنش است. بارها بر سر این موضوع با او و دیگران مجادله کرده ام، اما به جایی نرسیدم.

   می دانم که قرآن از لحاظ ادبی بی نظیر است و از ادبیات آن نیز به عنوان معجزه ی پیامبر اسلام(ص) یاد شده است، اما هنوز هم می گویم کسی که معنایش را نفهمد چه ثواب و فایده ای دارد؟؟؟ مگر خداوند برای زیبایی و فصاحت کلامی اش آن را نازل کرده است و یا آن را نازل کرده تا انسان ها به راه راست هدایت شوند؟ مگر امکان دارد جملات عربی فصیح، موزون، زیبا و بی نظیر و معجزه آسای قرآن غیر از تاثیرگذاری روحی و معنوی، راه راست را به منِ فارس، ترک، کرد، بلوچ، لر، گیلک، آلمانی، انگلیسی، فرانسوی، یونانی، ایتالیایی، چینی، ژاپنی، روسی، آفریقایی و ..... نشان دهد؟ مطمئناً خیر.

   همه ی کتاب های مقدس آسمانی و غیر آسمانی نه برای خواندن یا به قول عرب ها قرائت، بلکه برای پند و عبرت و عمل اند. چرا در مدارس و دانشگاه ها قرآن و نهج البلاغه را به فارسی یاد نمی دهیم؟ چرا دروس بی فایده ی عربی را که هیچ به درد دنیا و آخرت مان نمی خورند، از مدارس حذف نمی کنیم؟ چرا به زبان خودمان قرآن و دیگر کتاب های مقدس مان را آموزش نمی بینیم؟

   باور می کنید نود درصد ایرانیانی که نماز و قرآن می خوانند نمی دانند آن چه را که می خوانند چه معنایی دارد و در هر یک از این جملات پیام خداوند چه بوده است؟ آیا عدم فهم معنا ثوابی برای آخرت و فایده ای برای دنیای مان دارد؟ من که بعید می دانم. خوشا به حال عرب ها که لااقل آن چه را می خوانند، می فهمند.

   در نهایت آن که ثواب قرآن در فهم معنا و عمل بدان است نه در خواندن غیر قابل فهم آن. اگر اشتباه می کنم، لطفاً با ذکر دلیل راهنمایی ام کنید.