به دنیا آوردن فرزند بدون توانمندی های مالی، روحی و جسمی و شرایط مساعد خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، جنایت در حق بشریت است. آن هایی هم که دارای توانمندی و شرایط مساعد هستند، یک فرزند برایشان کافی است و در نهایت ۲ فرزند که آن هم بستگی به آن شرایط دارد. کافی است عاقلانه عمل کنیم، در این مورد بزرگ جای احساسات و عواطف نیست. مبادا روزی فرزندان برای پدر و مادرشان چنین بخوانند:

پدر آن شب جنایت کرده ای شاید نمی دانی
به دنیایم هدایت کرده ای شاید نمی دانی
از این بابت خیانت کرده ای شاید نمی دانی

پدر آن شب اگر خوش خلوتی پیدا نمی کردی
تو ای مادر اگر شوخ چشمی ها نمی کردی
تو هم ای آتش شهوت شرر بر پا نمی کردی
کنون من هم به دنیا بی نشان بودم

من زاده ی شهوت شبی چركینم
در مذهب عشق ، كافری بی دینم
آثار شب زفاف كامی است پلید
خونی كه فسرده در دل خونینم
من اشك سكوت مرده در فریادم
دادی سر و پاشكسته ، در بی دادم
اینها همه هیچ ... ای خدای شب عشق
نام شب عشق را كه برد از یادم ؟

( کارو )