تشريفات مرده پرستان:

   هر كشوري فرهنگ و رسوم خاص خود را در خصوص مراسم سوگواري درگذشتگانش دارد. براي مثال عرب هاي عربستان و برخي ديگر كشورهاي عربي اجازه نمي دهند زنان حتي مادران و دختران و همسران، به قبرستان روند و در مراسن تدفين عزيزانشان شركت كنند. آن ها معتقدند زنان با ورودشان به قبرستان، آن جا را ناپاك مي كنند و يا توجيهاتي از اين دست.( ادامه ي همان تفكر جاهليت) در كشورهايي چون هند و چين و ژاپن و تمام كشورهاي اروپايي و آمريكايي و آفريقايي مراسم سوگواري عزيزان و درگذشتگانشان به شيوه هاي متفاوتي برگزار مي شود. ما ايرانيان نيز رسم و آيين هاي خاص خود را در اين زمينه داريم. اما نكته اي كه تنها در كشور ماست و در كشورهاي ديگر نيست آن است كه تا مدت ها پس از مرگ، دست از سر مرده بر نمي داريم. مراسم تدفين، سوم، هفتم، چهلم (عرب ها فقط چهلم دارند)، سال و ... . هر كدام با تشريفات خاص خود. جديداً در شهرها تحت تاثير فرهنگ روستانشينان و بيشتر تحت تاثير فرهنگ چشم و هم چشمي ( و به قول خوشان آبروداري و كسب بخشش براي درگذشته )، حتي در برخي از اين روزها شام و نهار مفصلي هم مي دهند كه تا چند سال اخير لااقل در شهرها باب نبوده است. اين مساله به گونه اي پيشرفت داشته است كه حتي در بسياري موارد مي بايست مراسم عزاداري و پذيرايي در تالارها برگزار گردند. حتي برخي پيرمردان و پير زنان هم قبل از مرگ وصيت مي كنند برايشان مراسم باشكوهي در تالارها يا تكايا و مساجد به صرف شام يا نهار برگزار گردد. حتي نوع و تنوع غذا را قبل از مرگشان تعيين مي نمايند. انگار به جاي مرگ مي خواهند دوباره ازدواج كنند. انگار برگزار كنندگان مراسم دارند براي رفتگانشان عروسي مي گيرند. انگار آن هايي كه به مراسم دعوت شده اند به مجلس عروسي آمده اند. اين فرهنگ تجملي و ولخرجي در مراسم مرگ به گونه اي در حال گسترش سريع مي باشد كه از همه ي اختراعات و اكتشافات دنيا در حال پيشي گرفتن است.

   آخر چرا؟ آيا براي آن كه عزيزانتان بخشوده شوند و بعد از مرگشان هم ثوابي كنند، نمي توانيد اين پول هاي بي جهت را كه فقط براي كسب افتخار و چشم و هم چشمي و به قول خودتان آبروداري است، به كساني ببخشيد كه نيازمندند. اگر آن را به بينوايان، يتيمان، بيوه زنان، مجردان بي پول و بي كار، معلولان در بهزيستي، بيماران بي پول و ... بخشش نماييد، آيا ثوابش بيشتر است و يا اين گونه تجملات و خرج هاي بيهوده براي مردگانتان؟ كدام يك ثواب دارد؟ بدانيد كاري كه شما مي كنيد نه تنها ثوابي ندارد، بلكه گناه هم دارد. اگر اين پول ها را در هر روز در سراسر ايران جمع نمايند و به بي نوايان و نيازمندان دهند، هم رفتگانتان مورد بخشش خداوند قرار مي گيرند و هم دعاي خير ديگران هميشه همراهشان خواهد بود. بياييد اين رسوم غلط را در روستاها و شهرهايمان از ميان برداريم و كارهاي عاقلانه و ماندگار انجام دهيم. كسي كه رفت، رفت، يادش گرامي باد. با اين تشريفاتي كه براي مرده هايمان مي گيريم، نه خود به آرامش مي رسيم و نه آن انسان از دنيا رفته. فقط با اين كارمان مي خواهيم آبرو داري كنيم. چه آبروداري و ثوابي كه همش از راه هاي منفي و غير مفيد است. بياييد با كارهاي خير آبرو داري كنيد نه با كارهاي بي خود و بي فايده. آيا اين ها نشانه ي عقب ماندگي يك ملت و حتي مانع پيشرفت مان نيستند. هميشه ديگران را متهم به عقب ماندگي مي كنيم اما حاضر نيستيم يك گام از اعتقادات خرافي و رسوم قديمي زيان رسانمان عقب نشيني كنيم.

   اما كجاست آن گوشِ شنوايي كه عمل كند. اگر يكي هم پيدا شود كه به اين نصيحت ها گوش دهد، مگر ديگران (يا همان انسان هاي كم خرد و پيرو نفس ) اجازه مي دهند؟ با اين وجود، بياييد پول اين تشريفات مرده پرستانه را به بينوايان دهيم. همان نقشي را كه "نهادهاي خير رسان غير دولتي يا مردمي" در كشورهاي پيشرفته به شيوه هاي مختلف انجام مي دهند. حال خود قضاوت كنيد كدام يك نزد خدا عزيز ترند: ما يا آن ها؟؟؟؟ به خدا كه از مسلماني فقط اسمش را يدك مي كشيم.