هیچ یک از ما انسان ها با اراده ی خود به دنیا نیامده ایم. دیگران تصمیم گرفتند و ما زاده شدیم. زاده شدیم در دنیایی که بیشتر آن درد است. دردهایی که بسیاری از ما انسان ها در به وجود آوردنشان هیچ سهمی نداشته ایم.

با این وجود می توان با اراده ی خود زندگی مان را در جهت آن چه که دوست داریم بسازیم. حال که هیچ چیز دست ما نبود، حال که قرار است زندگی کنیم و منتظر بمانیم که چه وقت عمرمان پایان می یابد، پس چرا آن را با زجر طی کنیم؟ رویِ سخن من بیشتر با کسانی است که به خود و دیگران سخت می گیرند و دنیا را خیلی جدی گرفته اند.

حال که قرار است زندگی کنیم، جرا با زجر؟؟؟

خوش باشید، ولی خدا و دیگران را فراموش نکنید.