کسانی که بر دیگران ایراد می گیرند و دیگران را گناه کار می خوانند، آیا خود بی گناهند؟؟؟ گناه بر چند قسم است: آن هایی که آشکارا صورت می پذیرند و همگان می دانند؛ آن هایی که در خلوت صورت می پذیرند و شاید فقط تعداد اندکی بدانند؛ در نهایت گناهانی که در ذهن و دل و جسم آدمی جاری اند و کسی نمی داند. این گناه از همه ی گناهان دیگر بیشتر است. پس ظاهر افراد نشانه ی گناهکاری و بی گناهی افراد نیستند و هرگز نمی توانند ملاکی برای داوری قرار گیرند. 

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
ناامیدم مکن از سابقه ی لطف ازل تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
(حافظ)