از سرمایه دارانِ صنعتیِ خصوصیِ داخلی و خارجی حمایت کنیم. 

در ایران سرمایه داران بسیاری وجود دارند. اما نه سرمایه دارانی که به درد دیگری خورند. بلکه از آن نوع سرمایه دارانی اند که تنها به خود می اندیشند و تنها خود از سرمایه هایشان بهره می برند. آن ها از هر فرصتی برای افزایش ثروتشان استفاده می کنند و بسیاری از آن ها از هر راهی. این در حالی است که در کشورهای توسعه یافته سرمایه داری برای جامعه مفید بوده و مفید دانسته شده و خودِ سرمایه داری به خاطر جنبش های اجتماعی کارگری بسیار، بر سرِ عقل آمده است.

نظام اقتصادی خوب، تنها سرمایه داری تولیدی خصوصی است. سرمایه داران خوب تنها سرمایه داران تولیدیِ صنعتی اند. سایر سرمایه داران به ویژه تاجران و بساز و بفروش ها ، گرچه وجودشان در هر جامعه ای طبیعی است، اما نه این که همچون ایران اکثریت سرمایه داران را شامل گردند و جلوی سرمایه دارای تولیدی داخلی و خارجی را بگیرند تا خود با انحصار اقتصادی به سودهای کلان برسند و همچنان در میدان های اقتصادی و سیاسی بدون رقیب و با خیالی راحت جولان دهند.

در ایران سرمایه داران داخلی و خارجی تولیدی شکل نگرفتند و طبقه ای به این نام در ایران وجود ندارد. مقصر کیست؟ به نظر من مقصر دولت ها هستند. چون اراده ی شکل گیری و حمایت از صنایع خصوصی و جذب سرمایه های داخلی و خارجی تولیدی را نداشته و ندارند. در نظر بگیرید یک کارخانه دار چقدر می تواند مفید باشد: اشتغال، درآمد، صادرات و ... ، به ویژه امروزه که در ایران بیکاری گسترده ای وجود دارد. اما سرمایه داران تاجر پیشه، برج سازان، هتل داران، تالار داران ( که مانند قارچ در همه ی کشور حتی روستاها در حال رشدند) و تمام سرمایه های خدماتی و نه تولیدی مگر چند نفر را به جز در همان دایره ی کاری خود مشغول به کار می کنند؟ چقدر ارز خارجی وارد کشور می کنند؟ و ... : بسیار اندک که هیچ دردی از جامعه را درمان نمی کنند.

من طرفدار سرمایه داری ام. اما از نوع تولیدی و صنعتی و نه غیر از آن. به دست سرمایه داران تولیدی بوسه می زنم چون سبب اشتغال گسترده، رفع فقر، پیشرفت کشور و افزایش سرمایه ی کشور می شوند که در این صورت جامعه از آن ها بهره می برد. اما متاسفانه در کشور ما این سرمایه داران موجود جز به فکر کسب سود از هر راهی و با هر شیوه ای تنها برای خود نیستند. آن ها بدون آن که سودی برای کسی داشته باشند، به چپاول خود ادامه می دهند و در انظار مردم بیکار و گرسنه، به نمایش ثروت های بادآورده ی خود می پردازند.

من بر دستان سرمایه داران تولیدی و صنعتی و خصوصیِ داخلی و خارجی بوسه می زنم. استفاده از لذایذ این دنیایی حق آن هاست. آن ها چون به دیگران خیر می رسانند ، که این از ماهیت آن هاست ، (اشتغال و ... )، جایگاهی خاص نزد خداوند و مردم خواهند داشت. بیایید [ دولت و جامعه ] از چنین سرمایه دارانی حمایت نموده، قدردان آن ها باشیم، محیط امنی را برای آن ها فراهم نماییم و آن ها را عاملی برای رفع فقر و بیکاری بدانیم. بدانید هیچ کشوری بدون سرمایه دارانِ صنعتیِ خصوصیِ داخلی و خارجی به سعادت و خوشبختی دست نخواهد یافت.